ولو شده ام سر خیابان

در منطقه ی استحفاظی  یک مشت موش و گربه و سوسک و نکبت!

رد میشوند از کنارم مردم  پرهیزگار!

و دلسوز ترینشان یک نخ سیگار به طرفم پرت میکند!

مچاله میشوم، در خودم، در بی کسی ام، در تمام گند زار  زندگیم...

و هنوز منتظرم

نه منتظر دستی که از روی ترحم برایم مرحم لحظه ای پرت کند

منتظر دستی ام که دستهایم را بگیرد و تمام کند.... این همه حقارتم را...!